Bu aralar günler hızlı geçiyor...
Doğum izni ,yıllık izin derken izinciklerim bitti ve işe başladım. Şöyleee kocaman bi nefes aldım sanki; O ev pijaması çıkarmak, her gün dünün aynısı hissi, bazen imdat diye bağırıp Egemeni bi 5 dk bakabilir misin diyeceğin kimse olmaması, çocukla oturup ağlayıp sonra kalkıp yemek yapmak her yeni annenin yaşadığı şeyler işte
Ama ne bileyim ben çok daraldım sıkıldım ki eşimin dediğine göre hiç evde oturmayıp, mütemadiyen gezip bu kadar sıkılmışım [olabilir çok emin değilim o konuda :)]
Ama tamamen tercih, imkan ,bebeğe kim bakıcak,maddi olanaklar meselesi doğumdan sonra işe dönmek yada dönmemek herkesin kararına saygı duyarım. Şu 6 aylık anneliğimde öğrendiğim en net şey; haddimi bilip kimsenin anneliğine karışmamak her anne bebeği için en mükemmel annedir.
Hayatın ritmi arasında işteki ayrı kaldığımız vakti doldurmak için oğluma,anne baba olunca sevgili oluğumuzu unutmamak için eşime ve şu aciz bünyeme vakit ayırmaya çalışıyorum.
Mesela diyetisyene gidiyorum,dikiş dikemesemde bu ara ufak diy projeleri yapıyorum, zaman yaratıp okuyorum ben ''kendi mutluluğunu kendin yaratacaksın arkadaş''cılardanım bi kitap, bi kırmızı ruj ya da bi küpe alırım kendime bi hediye paketi yaptırırım eve gelince deymeyin keyfime,şöyle biraz yürürüm yada bi çay demlerim,hiç olmazsa pencereyi açar koca bi nefes alırım sizde yapın;
Kendinizi,ruhunuzu şimartın.....
Sevgiyle.......
Hiç yorum yok